Yarına yarım girmemek için, an’da tamamlanıyorum.

Dağılan, kırılan can parçalarımı bir bir toparlıyorum.

Deli ruhum evcilleşmeye inat ediyor,

onu da öyle bırakalım Esra diyorum.

Bugün doğdum ama henüz olmadım.

Baktım bu yüzyılda aşk şiirleri yazan yok,

kolları sıvıyorum.

Kendimle aşkı tanıyorum…

NOT: Bir gün sahil kasabamıza medeniyetin M’si Mcdonald’s açılınca, canım kardeşim eğleniriz diyerek şiir defterimi de alıp arkadaşla buluşmaya gider. Bir gittim ki bunlar açıp açıp gülüyorlar. Kardeşim bir de  “Ortaokulda ne yaşadın da aşk şiirleri yazıyorsun” diye alay etti mi benimle.

Ne kimseye özel hayatımdan bahsetmeyi sevdim, ne de şiiri o günden sonra.

Yıllar sonra ilk defa kalemimden bir şiir döküldü, ben de şaşkınım. 🙂